Ik zit aan tafel in Litchfield toerist park waar we de afgelopen nacht en aankomende nacht blijven slapen. Het is een klein onderkomen en een schril contrast tov de nachten hiervoor, er is geen tot weinig service al doet men wel gastvrij. Anyway… we zijn gisteren dus naar Litchfield gereden onze laatste bestemming hier in the top end. Het park staat bij de Darwiners bekend vanwege zijn watervallen met zwemogelijkheden, maar ook kan je hier terecht voor magneet termieten en de lost city.

De magneet termieten worden zo genoemd omdat de termietenheuvels die ze bouwen allemaal ( in een specifiek veld) naar het noorden wijzen en de kleinste kant van het bouwsel naar de zon is gekeerd. 

Ook kan je hier dus terecht voor de waterpoelen om te zwemmen. Zo heb je Florence Falls, Wangi Falls en Buley rockhole, wel vonden we het hier behoorlijk druk om te gaan zwemmen. Dus hebben we eerst het hele park doorgereden om op te warmen en daarna de verkoeling opgezocht in Buley rockhole,  het was nog steeds druk maar tja het was weer 38 graden zonder wind waardoor het voor ons aanvoelde als 40+, dan is een frisse duik wel lekker hoor.

Gisteren zijn we overigens nog naar de lost city gegaan dit stukje is enkel bereikbaar via 4×4 weg, maar door navraag in onze accommodatie te hebben gedaan bleek dat je alleen een hoge auto (hoog van de grond) nodig hebt, icm een gevoel voir rijden door zand cq ervaring er in te hebben. Dus zijn we er voor gegaan,  en we vonden het zeker de moeite waard om een half uur off road te rijden.

Morgen vliegen we naar Singapore voor een middag daar kijken voor dat we via Hong Kong door vliegen naar Amsterdam. 

Laatste foto’s vind je hier

Na ons vertrek uit Kakadu NP, zijn we door gereden naar Nitmiluk gorge wat vlakbij het kleine plaatsje Katherine ligt.
Aangekomen op de camping site kregen we de sleutel van ons huisje waar we 2 nachten zullen slapen. We verblijven in het park zelf en het is hier de bedoeling dat je de canyon gaat bekijken, en dit kunnen we het beste per boot gaan doen.

We hadden 2 keuzes om de gorge te bekijken en daarbij konden we kiezen uit een standaard cruise, en dezelfde cruise maar dan met de zonsondergang incl eten. Aangezien we wel zin hadden in een romantische cruise hebben we gekozen voor de cruise incl eten, en het uitzicht was echt fantastisch! Het eten was ook nog eens heerlijk, dus al met al een geslaagde avond. De gorge zelf is een perfecte plek om tot rust te komen, er heerst er een stilte die alleen verbroken word door ander bootgasten, de rots formaties van zandsteen torenen boven je uit wat er doorheen varen heel erg speciaal maakt.

Vandaag hebben we het rustig aan gedaan, en zijn we na een rustige start van de dag naar Katherine gereden, het stadje is erg klein maar toch is het een grote stad voor de mensen hier. Als je de definitie van een stad refereert aan een Mac Donalds dan klopt het. Het was de eerst mac sinds 7 dagen die we hebben gezien, waarbij wij snel zijn doorgereden…  Verder hebben we aan het zwembad gehangen en niets gedaan :-).

Ook nu zijn er foto’s om te bekijken

We zijn vandaag aangekomen in Kakadu NP in het noordelijke territorium van Australië, we hebben de weg van Point Stuart naar Cooinda genomen, dit is de gravel weg het park in. We hadden al de hoofdweg naar het park (Arnhem Highway) gehad toen we vanuit Point Stuart naar Jabiru zijn gereden om te kijken wat er zoal te doen was in de omgeving. Op de onverharde weg naar Cooinda hebben we niet bijster veel gezien het is veel bush, bush en bush wat er te zien valt. Wel kwamen we wilde paarden tegen echt van die Black beauty modellen. De weg zelf was een verademing tov de standaard snelweg, er waren veel heuvels en bochten wat het autorijden juist zo leuk maakt. Ook zijn we nog door een rivier gereden waarbij het water zo’n 50cm hoog stond, nu kwam de geupgrade auto echt goed van pas :-).

In Kakadu NP zelf hebben we een 2 tal uitkijk punten bezocht waarbij de eerste ( Mirrai lookout) niet heel erg boeiend was, althans het was de klim iig niet waard.
Het tweede uitkijkpunt was een site (Nourlangie) met diverse rock art gemaakt door de Aboriginals, hier was het uitzicht zeer zeker wel de klim waard echter waren er hier weer heel erg veel vliegen die letterlijk in je oren, ogen, neus en mond gingen zitten, dit was hoogst irritant en dat is zacht uitgedrukt.

In de namiddag hebben we gezwommen in het zwembad van het hotel naast ons, wij slapen namelijk in een bushtent en deze campingsite heeft geen zwembad. Gelukkig mochten we bij het hotel zwemmen, dankzij Bianca omdat ze heeft gezegd dat we dan wel geen hotelgasten waren maar we wel bleven eten. Dit was voldoende om te mogen zwemmen, en dat was heerlijk met de 38 graden hier.

De 2de dag hebben we een dag excursie gedaan naar Arnhemland een stuk grondgebied volledig in het bezit van de Aboriginals.
We werden half 9 bij de receptie opgehaald en na een laatste korte stop in Jabiru zijn we dan op weggegaan naar Arnhemland, het is grappig want met het oversteken van de rivier ben je ook gelijk in het Aboriginal land van Australië. De weg vervolgt zich onverhard verder maar dan met uitgestrekte landschappen en veel rots partijen op de achtergrond. Het schijnt dat dit gedeeldte zo’n 19500 hectare groot is en er zijn maar een paar wegen op de kaart.

Een schatting aan het aantal rotstekeningen is niet meer te tellen omdat er hier gedeeltes zijn die niet begaanbaar zijn voor ons. Er is veel heilig land, waar wij als buitenstaanders niet mogen komen, laat staan fotograferen. Het is zelfs zo dat ze geloven dat wanneer je een foto neemt van een begraafplaats dat je dan een geest oproept die met jou meegaat en er voor zorgt dat je betrokken raakt bij narigheid. Wijselijk hebben we hier natuurlijk geen foto’s genomen. 
Waar onze toer heen ging was een bepaalde steen formatie met bijzondere rotstekeningen, om dit te kunnen zien moesten we wel flink klimmen, wat niet gemakkelijk is met deze hitte. Echter in onze groep zaten een paar oudjes van boven de 70 die deze beklimming verdomt goed deden, als wij dat kunnen op die leeftijd teken ik er voor.

Een impressie van het park kan je hier bekijken.

Zo de laatste dag van zuid Australië zit er op.
We zijn vroeg opgestaan om de ferrie van half 10 te halen, dit was geen enkel probleem want de enorme spinnen rond ons huisje maakte dat het toch niet heel erg prettig slapen was.

Op weg naar Aidelaide is er niet veel gebeurd om te melden. Wel is Aidelaide zelf een leuke stad om rond te lopen, er zijn veel winkels en malls waarin wij ons konden vermaken.

Uiteindelijk hebben we voortreffelijk gegeten in een Italiaans restaurant om de hoek van ons hotel, het was het duurst van de vakantie tot op heden maar goed we moeten het zuiden wel goed afsluiten.

Morgenochtend moeten we heel vroeg op om het vliegtuig te halen welke om half 9 vertrekt. Dus we gaan nu maar naar bed toe of iig naar de kamer.  Het is hier 8 uur in de avond terwijl het in Nederland half 1 is… leuk dat tijds verschil. 
Het volgende bericht zal uit het tropische noorden komen.

Dag 1: na een lange tocht van Keith naar Cape Jarvis zijn we aangekomen op Kangaroo Island. Zoals altijd hebben we direct navraag gedaan bij de I site, waar weinig hulp vandaan kwam deze keer. Het is een eiland waar zoals je mag verwachten veel wild life zit, zo hebben we schapen, koeien, honden en mensen gezien… Nee hoor we hebben uiteraard ook de locale kangoeroe’s al gezien en we mochten genieten van een groepje dolfijnen direct langs de kust. 

Dag 2: we slapen in een huisje die veel te groot is voor ons tweetjes en welke geplaatst is boven op een heuvel zonder enige voorzieningen wat dan ook, zoals een winkeltje in de buurt.  Maar het uitzicht met de zonsopgang is echt schitterend je ziet de kleurenpracht je tegemoet komen in de ochtend, en in de avond is het huisje omringd door kangoeroe’s en andere buideldieren, naast de muggen, spinnen en insecten.
Vandaag gaan we kijken of we het zuidelijke deel van het eiland kunnen bezichtigen,  dit betekent dat we diverse natuurparken moeten afgaan, maar er zijn hier als het goed is veel seals, pinguïns en Koala’s. Ik ben benieuwd wat we gaan zien.

Het is ondertussen dag 3 maar vandaag is er niet veel gezien wat noemenswaardig is om hier te noemen. We zijn over de noordzijde van het eiland gereden, de uitzichten waren best mooi en doen het meest denken aan Nieuw Zeeland, veel heuvels en groen aangevuld met schapen.

Okay dan maar even terug naar gisteren,  het was gisteren een enorm mooie dag. We zijn eerst begonnen bij Seal beach cafe met een scone jam en boter en voor Bianca een muffin. Hiervandaan was het nog maar een klein stukje rijden naar Seal beach, dit is een nationaal park aan zee waar 1000 furry seals wonen en ze waren daar aan het jongen. Het is niet de bedoeling dat je er heel erg dicht bij komt, maar soms komen de seals naar jou toe. We hadden deze keer geluk en na een behoorlijke algemene schitterende ervaring met seals op 10 meter afstand (grote seals) kwam er een jonkie op de terugweg naar onze groep van 8 toe. Het jonkie was heel erg nieuwsgierig en kwam nagenoeg op onze voeten zitten. Wij zijn zelf erg van natuur behoud maar willen het wel op een verantwoorde manier ervaren,  nou dit was erg dichtbij maar absoluut schitterend!!!

Vanuit deze ervaring zijn we naar de Arch gegaan, deze was aan het einde van het eiland en daarvoor moesten we een uurtje rijden. Bij de arch zit ook een seal colonie maar dit zijn Nieuw Zeeland seals een stukje kleiner dan de Australische soort en een andere neus maar goed dit weten we ook alleen maar doordat we het gelezen hebben :-). We waren er halve wege de dag en daardoor was het niet heel erg goed fotograferen maar de ruige zee maakte dit gemis meer dan goed. 
Vlakbij deze arch staat een vuurtoren waar we niet naar binnen zijn gegaan. Iets verderop is er een afslag die naar de remarkable rocks gaan een serie uitgesleten stenen op het einde van een klif. Beide zijn een must see als je hier bent.

Ga ook even kijken bij Little Sahara een duinen formatie vlak bij seal beach hier is parel wit zand zoals ook in de echte Sahara, zoals je kan lezen hebben we gisteren een voortreffelijke dag gehad met veel foto en geniet momenten.

Bekijk de foto’s

Na de Grampians zijn we op pad gegaan naar Keith een klein plaatsje halve wegen tussen de Grampians en Kangaroo Island. Of er hier wat te doen is kunnen wij snel zeggen nee, het is echt een dorpje met geen bezienswaardigheden anders dan dat ze een Jeep op een paal hebben gezet en dat is dan gelijk de toeristische attractie. 

We sliepen bij een oud stel dat 40 jaar op een boerderij heeft gewoond en nu een bed and breakfast is begonnen. Ze zijn leuk gelegen op een heuvel met een mooi panorama.  Het mooiste was denk ik nog wel dat de boer zelf een beeetje sociaal gestoord is en dat hij van zijn vrouw de boerderij toer moest doen :-). Dit hield in dat we in de auto zaten en over het erf reden, er was een beetje uitleg maar je merkte dat hij wel lastig vond om te babbelen. In ieder geval het was een leuke toer en we hebbennaar schapen ook nog kangoeroe’s gezien.

Na een afhaal maaltijd te hebben gescoord bij het motel in het dorp. Zijn we gaan genieten van de meer dan luxe badkamer, er zat echt alles in. Compleet niet wat je zou verwachten!